Trouwdaginbrabant
Image default
Regional / Europe

Opslagruimte Maarssen

Niet zo lang geleden ging ik op zoek naar een opslagruimte in Maarssen.

Ik en mijn toenmalige vriendin vonden het nodig om te gaan samenwonen.

Inmiddels was ik de 30 al ruim gepasseerd, en het werd misschien eens tijd om het ouderlijk huis te verlaten. Zeker mijn voormalige schoonmoeder vond het de hoogste tijd voor de volgende stap in ons leven. We waren ook al weer 7 maanden samen ondertussen. De opslagruimte moest te vinden zijn in de omgeving van Maarssen.

Het moment brak aan waarop wij ons stulpje wilden gaan bewonen, ergens op de 4e verdieping van een deprimerend appartementencomplex in een grauwe Vinexwijk. Toen besefte ik dat ik niet alleen met mijn vriendin moest gaan samenwonen, maar ook met haar spullen. Gezien de beperkte ruimte in ons nederige stulpje moesten er dus concessies worden gedaan, van haar kant uiteraard. Zo kwam ik automatisch terecht bij een opslagruimte in Maarssen.

Alle spullen naar opslagruimte Maarssen

Volledig ontsteld begon ik mijn rit naar de opslagruimte in Maarssen in mijn gehuurde truck met zeecontainer. Deze was tot aan de nok toe gevuld met spullen zoals zelfgebreide truien, steunkousen, tupperware, cupcake vormpjes en, “vind de boeddha in jezelf voor gevorderden” literatuur. Toen besefte ik ineens hoeveel spullen een mens in de de loop der tijd om zich heen verzamelt. Het is werkelijk ongelooflijk. Ik was dan ook erg in mijn nopjes met de opslagruimte die ik vond in Maarssen. Dankzij deze oplossing bleef er voldoende ruimte over voor mijn verzameling stripboeken, mijn games en mijn retro verzameling pokemon poppetjes.

 

Weer op weg naar opslagruimte Maarssen

Ondertussen woonden we alweer zo’n 4 maanden samen. Voor mijn gevoel ging het best lekker met onze relatie, omdat ik me goed voelde. Wel zag ik dat we minder en minder met elkaar spraken. Voor mij was dit een positief signaal. Immers moet je ook samen kunnen genieten wanneer je stil bent. Zo zie ik dat nu eenmaal. Op een aangenaam warme avond ergens in mei kwam ik thuis nadat ik mijn uitkering weer eens had vergokt en verzopen in het troosteloze café, niet zover bij ons appartement vandaan.

De open haard stond aan en dat vond ik vreemd want de zomer was al een beetje aangebroken. De volgende dag toen ik wakker werd, zag ik dat ze weg was. Er lag een briefje op tafel. Ze was onderweg naar de opslagruimte in Maarssen. Ze had een andere man ontmoet. Mijn geliefde stripboeken, mijn games en mijn retro verzameling pokemon poppetjes heb ik nooit meer teruggezien.